١-ویروس کرونا و دیگر اسباب بيماريها از مقدرات الله متعال‌اند، خواسته‌ی شریعت در چنین حالاتی این است که از طریق لابراتوار‌ها تلاش نماییم تا دوای این امراض را پیدا کنیم، ملتهای عقب‌مانده از این بحران‌ها به خرافات تعبیر نموده و جاهلان را سرگرم می‌کنند، یا اینکه به وعظ و نصیحت اکتفا می‌نمایند، در حالی که باید تقدیر بيماری را به تقدیر معالجه و مداوا دفع نماییم.
٢-برای هیچ فقیه و شخصیت فرهنگی شایسته نیست که مقدرات الهی بر بندگان را به محض گمان و تخمین، تقسیم بندی نماید، و برخی را عذاب و برخی را امتحان و برخی را مجازات بداند؛ اما این مسئله به این معنی نیست که از اینگونه حوادث و وقايع درس و عبرت نگیریم و بلکه واجب است امور زیادی را بیاموزیم.
٣-مناسب نیست که به اینگونه حوادث جنبه سیاسی و دینی داده شود و همچنان جایز نیست که ملتی از ملت‌ها و یا دینی از ادیان مورد بدگویی قرار گیرد؛ چون مسلمان همه مردم را برادر انسانی خود می‌داند و برایشان آرزوی شفا نموده و می‌خواهد که مصیبت و بلا از همگان دفع گردد.
٤-برای تاجران و صاحبان شرکت‌ها شایسته نیست که از این حوادث انسانی بهره‌کشی نموده و سود خویش را چند برابر نمایند و به سلامتی و نیازمندیهای بهداشتی مردم ضربه وارد نمایند؛ بلکه آداب انسانی و اسلامی تقاضا دارد که بخاطر کمک به مردم و همياري اجتماعی و همکاری بین انسان‌ها از برخی حقوق مادی خویش باید تنازل نماییم.
٥-واجب شرعی ما، التزام کامل به دستورات مسؤولان دولتی و ادارات ویژه موظف به این بحران‌ها می‌باشد، باید از فتواهای ناشیانه خویش کاسته و مردم را در اجرای احکام شرعی دچار تکلیف و مشقت ننماییم. مسئله‌ي برگزاری نماز جماعت و طواف و برگزاری نماز جمعه با حضور گسترده مردم را متخصصان طبی و نخبگان تعیین می‌توانند؛ چون ضرورت و ترس از مریضی ترک اجتماعات را بدون کدام تردید و حرجی مباح می‌کند.
٦-بيماري کرونا حقیقت داشته و ساری و در جريان است؛ اما متأسفانه در قسمت ترس از این بيماری خیلی زیاده‌روی و مبالغه شده است و در قسمت تدابیر احتیاطی نیز مبالغه گردیده، در حالی که آمار مرگ و میر بيماريهای دیگر چند برابر این بيماري است و تعداد مبتلاشدگان به این مرض فراوانند و تعدادی هم شفایاب شده‌اند؛ اما ترس مفرط و احساس وحشت این بيماری چنانچه پزشکان متخصص می‌گویند، سيستم دفاعی بدن را ضعیف ساخته و بدن انسان را برای مبتلا شدن به این بيماری بیشتر مستعد می‌سازد.
٧-از پیامبر صلی الله علیه وسلم دعاها و اذکار زیادی مأثور است که بنده را به پرودگارش وصل نموده و یقین و توکل را نهادینه می‌سازد و باید ما مسلمانان از این ادعیه بهره بگیریم، گاهی ممکن است که این بحران‌ها سبب احیای این ادعیه و اذکار گردد و باید قلب و زبان ما در وقت مشکلات و مصیبت‌ها بیشتر مشغول ذکر و یاد الله متعال باشد تا اطمینان و آرامش را در زندگی خویش ایجاد کرده و این حسّ آرامش را به اطراف خود نیز گسترش دهیم، چون اگر نتوانیم کمکی به بشریت تقدیم نماییم، در واقع به تقويت بيماری كمك نموده‌ایم.
نظرات